بهبود خصوصیات کمی و کیفی فلفل دلمه‌ای توسط تیمارهای اسید جیبرلیک و کلرید کلسیم در شرایط اقلیمی منطقۀ ایلام

به‌منظور مطالعۀ اثر تیمارهای اسید جیبرلیک و کلرید کلسیم بر حل مشکلات کشت گیاه فلفل دلمه‌ای در منطقۀ ایلام (شامل تولید میوه‌هایی با اندازۀ نامناسب و دچار عارضۀ پوسیدگی گلگاه و آفتاب‌سوختگی)، تحقیق حاضر در دانشکدۀ کشاورزی دانشگاه ایلام در سال زراعی 1392 انجام گرفت. به این منظور، تیمارهای اسید جیبرلیک (50 میلی­گرم بر لیتر) و کلرید کلسیم (5/0 درصد)، هر یک به‌صورت دو بار (زمان ظهور میوه و 15 روز پس از آن) یا سه بار (زمان ظهور میوه، و 10 و 20 روز پس از آن) محلول‌پاشی روی فلفل دلمه‌ای رقم ’کالیفرنیا واندر‘ اعمال و پس از رسیدگی فیزیولوژیکی، خصوصیات کمی و کیفی میوه بررسی شد. در اکثر خصوصیات مورد بررسی، اختلاف معناداری بین دفعات محلول‌پاشی مشاهده نشد. تیمار اسید جیبرلیک به‌طور معناداری در مقایسه با شاهد، سبب افزایش عملکرد بوته، تعداد میوه در هر بوته، بازارپسندی، قطر، وزن، ضخامت گوشت، سفتی بافت و وزن خشک میوه، محتوای اسید آسکوربیک، ظرفیت آنتی­اکسیدانی، مقدار کلروفیل میوه، ارتفاع بوته، طول میان‌گره، سطح برگ و تعداد شاخۀ فرعی شد و درصد پوسیدگی گلگاه و میزان آفتاب‌سوختگی میوه را نیز کاهش داد. تیمار کلرید کلسیم نیز در مقایسه با شاهد، به افزایش وزن خشک، سفتی بافت، ضخامت گوشت میوه، مقدار کلروفیل b و مقدار کلروفیل کل میوه انجامید و درصد میوه‌های دارای آفتاب‌سوختگی و پوسیدگی گلگاه را نیز کاهش داد؛ هرچند این تیمار در بهبود صفات رویشی بوته شامل طول ساقه، قطر شاخساره، عرض شاخساره، طول میان‌گره، تعداد شاخۀ جانبی، سطح برگ و همچنین اندازۀ میوه و عملکرد تأثیر معناداری در مقایسه با شاهد نشان نداد. به­طور کلی، اعمال هر دو تیمار جیبرلین و کلرید کلسیم می‌تواند در بهبود خصوصیات کمی و کیفی گیاه فلفل دلمه‌ای مؤثر باشد.